Kandydaci do tytułu Piłkarza Roku 2022 „Sportu”
Rozpoczynamy nasz coroczny plebiscyt, który trwa już od 1966 roku. Tradycyjnie będzie można głosować na drukowanych codziennie w naszej gazecie kuponach. Zachęcamy do zapoznania się z najlepszą 20, a potem głosowania.
JAN BEDNAREK
ur. 12.04.1996
Southampton/Aston Villa
Pierwszą połowę roku miał bardzo dobrą. Był pewniakiem w Southampton i w reprezentacji Polski. Zagrał bardzo dobrze w barażu o mundial przeciwko Szwecji. Ostatnie miesiące nie były już jednak w jego wykonaniu udane. Na początku nowego sezonu stracił miejsce w drużynie klubowej i został wypożyczony do Aston Villi. W niej jednak nie potrafił się przebić do wyjściowego składu, a z reprezentacji Polski wygryzł go Jakub Kiwior. W związku z tym na mundialu w Katarze zagrał jedynie nieco ponad 10 minut w meczu z Francją.
BARTOSZ BERESZYŃSKI
ur. 12.07.1992
Sampdoria Genoa
Pewniak w kadrze, siny punkt klubowej jedenastki, choć ta w ostatnim czasie mocno dołuje, będąc po 15 kolejkach na przedostatnim miejscu w Serie A. Na mundialu w Katarze zagrał we wszystkich czterech spotkaniach. Silny punkt zespołu, który z wyjątkiem gier z faworytami MŚ Argentyną i Francją nie tracił bramek. Grał czy to w konfiguracji z trzema środkowymi obrońcami czy z czterema defensorami, kiedy hasał po lewej stronie. Pokazał się z na tyle dobrej strony, że spekuluje się, że może wkrótce trafić do AS Roma. Za nim dobry i solidny rok.
KRYSTIAN BIELIK
4.01.1998
Derby County/Birmingham City
Człowiek regularnie łamany kontuzjami, który nigdy się nie poddał. Owszem, w Katarze spodziewano się po nim więcej, ale cały rok był dla niego ogólnie udany. Jeśli był zdrowy, regularnie występował w Championship, a do składu – jeszcze Derby – wskoczył od razu po wielomiesięcznej przerwie, od razu strzelając gola na wagę remisu. Anglicy jasno deklarują, że Bielik ma papiery na Premier League. Jako żołnierz Michniewicza zaistniał w kadrze i zagrał także całe, udane 90 minut ważnego barażu ze Szwecją.
MATTY CASH
ur. 7.08.1997
Aston Villa
W drugiej połowie zeszłego roku otrzymał polski paszport i zaanektował dla siebie prawą stronę defensywy w reprezentacji Polski. Z jego występami bywa różnie, czasami zdarzały mu się błędy, ale ogólnie rzecz biorąc jest wartością dodaną dla naszego zespołu narodowego. Niemniej jednak odnosimy wrażenie, że może „biało-czerwonym” dać nieco więcej, szczególnie, jeżeli chodzi o ofensywę. Wnosimy po tym, jak prezentuje się w Premier League. Za występy w angielskiej ekstraklasie zbiera bardzo dobre recenzje.
PRZEMYSŁAW FRANKOWSKI
ur. 12.04.1995
Chicago Fire/RC Lens
Za nim bardzo udany rok. Zaczął go w Chicago Fire, ale latem przeniósł się do Ligue 1, do Lens, gdzie – jak wcześniej za oceanem – poczyna sobie bardziej niż przyzwoicie. Na mundialu w Katarze jeden z tych, który zyskał najwięcej. W meczu z Meksykiem wszedł na boisko w drugiej połowie, w zwycięskim spotkaniu z Arabią Saudyjską już w wyjściowym składzie. Tak samo było potem z Argentyną i z Francją w walce o ćwierćfinał mundialu. Swoją grą zwrócił uwagę zagranicznych ekspertów. Ciągnął grę do przodu, harował z tyłu. Już jest łączony z tureckim Besiktasem.
KAMIL GLIK
ur. 3.02.1988
Benevento
Chyba nikt tak dobrze, jak on, nie potrafi przygotować się do najważniejszych występów w naszej drużynie narodowej. Był świetny w barażu ze Szwedami, a na mundialu, szczególnie w dwóch pierwszych spotkaniach, był jak w przeszłości. Niczym skała nie do przejścia. To również dzięki niemu wyszliśmy w Katarze z grupy. W tym roku, jako jedyny, wystąpił we wszystkich meczach reprezentacji Polski i z dorobkiem 103 występów awansował na trzecie miejsce w klasyfikacji wszech czasów. Mimo iż w klubie miewał pewne problemy.
KAMIL GRABARA
ur. 8.01.1999
FC Kopenhaga
23-latek ma za sobą udany rok, choć gdyby nie kontuzja, jakiej nabawił się na początku obecnego sezonu, to mógł być on jeszcze lepszy. Bramkarz Kopenhagi latem miał już pakować walizki przed wylotem do Włoch, jednak uraz twarzoczaszki pokrzyżował mu transferowe plany. Mimo to dobrze prezentował się w klubie. W 13 meczach puścił 14 bramek (z czego 9 w Lidze Mistrzów) i zanotował pięć czystych kont. Oczywiście pojechał na mundial do Kataru, choć stałoby się inaczej, gdyby zdrowy był Bartłomiej Drągowski.
JAKUB KAMIŃSKI
ur. 5.06.2002
Lech Poznań/VfL Wolfsburg
Najpierw było mistrzostwo Polski, gdzie dla „Kolejorza” był nie tylko postacią wiodącą sportowo, ale i realizował przepis o młodzieżowcu. Za 10 mln euro kupił go niemiecki Wolfsburg, w efekcie czego „Kamyk” stał się trzecim najdroższym transferem ekstraklasy w historii. „Wilki” na brak środków narzekać nie mogą, piłkarzy również mają dobrych, ale wychowanek Szombierek swoją śląską konsekwencją i etosem pracy wywalczył miejsce w podstawowym składzie VfL. Tygodnie przed mundialem miał w Bundeslidze bardzo owocne, a również w Katarze był najczęściej tym, który próbował „rozbujać” nieco ospałą reprezentację.
JAKUB KIWIOR
ur. 15.02.2000
Spezia Calcio
Chyba największe odkrycie mijającego roku w polskiej piłce. Obrońca z Tychów wskoczył na reprezentacyjny pokład przy okazji czerwcowych bojów w Lidze Narodów, wywalczył sobie miejsce w składzie, którego już nie oddał, tworząc z Kamilem Glikiem duet stoperów na mundialu w Katarze. Bywało różnie, zdarzały się poważne błędy, ale to pierwsze koty za płoty. Jeśli utrzyma takie tempo rozwoju, możemy doczekać się lewonożnego defensora na długie lata. Na celowniku ma go Napoli.
GRZEGORZ KRYCHOWIAK
ur. 29.01.1990
FK Krasnodar/AEK Ateny/Al-Shabab
Regularnie toczą się dyskusje dotyczące tego, czy powinien nadal grać w reprezentacji. Na mundialu udowodnił jednak, że w stylu prezentowanym przez Michniewicza odnajduje się i robi jeszcze to, co do niego należy. W piłce klubowej dał się we znaki na początku roku, kiedy po napaści Rosji na Ukrainę jako pierwszy obcokrajowiec wyraził jasną chęć odejścia z ligi agresora. Najpierw trafił do AEK Ateny, potem do arabskiego Al-Shabab. W obu tych drużynach był podstawowym wyborem, grał prawie wszystko, czasem dając gola lub asystę.
ROBERT LEWANDOWSKI
ur. 21.08.1988
Bayern Monachium/FC Barcelona
Jeśli dwunasty raz z rzędu wygra nasz plebiscyt, dokona tego drogą inną niż tą spod znaku „normalnego dnia w biurze”. To nie były standardowe miesiące pt. „gole w kadrze, korona i mistrzostwo Bundesligi”, bo 2022 rok będzie wyróżniającym się rozdziałem jego biografii. Twardo postawił na swoim, zamieniając Monachium na Barcelonę, a w grudniu w wieku 34 lat doczekał się tego, czego mu brakowało – bramek w finałach mistrzostw świata. Ile to dla niego znaczyło, świadczyły łzy wzruszenia w trakcie meczu z Arabią Saudyjską.
ARKADIUSZ MILIK
ur. 28.02.1994
Olimpique Marsylia/Juventus Turyn
Przerwał dziwną serię charakteryzującą się tym, że w każdym roku kalendarzowym strzelał dla kadry 1 gola. Tym razem trafienia się nie doczekał, choć nie brakowało głosów, że Czesław Michniewicz powinien na mundialu korzystać z niego częściej. Wreszcie trafił do wymarzonego Juventusu, zdobył dla niego już 6 bramek. Udowodnił, że nie musi być tylko zmiennikiem Duszana Vlahovicia, a do Turynu powinien przenieść się na stałe, nie tylko w formie wypożyczenia z Marsylii.
KRZYSZTOF PIĄTEK
ur. 1.07.1995
Hertha Berlin/US Salernitana
To nie był łatwo rok dla doświadczonego już zawodnika. W Herthcie mu nie szło, więc latem znowu trafił do Italii, ale już tyko do Salernitany, bo o czasach Milanu trzeba zapomnieć. Tam odnalazł się, zdobył kilka bramek, zaliczył kilka asyst, co przekonało selekcjonera do zabrania go na mundial. Tuż przed MŚ zdobył zwycięskiego gola w towarzyskiej grze z Chile, choć wszedł na boisko tylko jako zmiennik. Na mundialu zadebiutował, ale trener Michniewicz raczej nie sięgał po tego killera pola karnego.
ŁUKASZ SKORUPSKI
ur. 5.05.1991
FC Bologna
Zabrzanin od kilku lat jest podstawowym bramkarzem Bolonii. W ostatnich sezonach praktycznie nie ma przerwy od grania. Zaufanie do jego umiejętności ma także selekcjoner reprezentacji Polski. Skorupski w hierarchii jest drugim bramkarzem do gry. Choć w tym sezonie tylko trzy razy zachował czyste konto (w 16 spotkaniach ligowych oraz Pucharu Włoch), tak trudno obecnie wyobrazić sobie inną „jedynkę” w bramce Bolonii. Kto wie, czy kiedyś nie przejmie pałeczki po Wojciechu Szczęsnym i nie stanie się pierwszym bramkarzem reprezentacji. Mecz z Chile pokazał, że nie byłoby się czego obawiać.
MICHAŁ SKÓRAŚ
ur. 15.02.2000
Lech Poznań
Jeden z motorów napędowych mistrzowskiego „Kolejorza” i kolejny z piłkarzy rozwiniętych w jego akademii, którego wkrótce powinniśmy oglądać na zachodzie. Rozwija się harmonijnie, będąc w czołówce skrzydłowych biegających po boiskach ekstraklasy. Wizytówką – spotkanie z Villarreal w Lidze Konferencji, okraszone dubletem, dzięki któremu wiosną polski klub wreszcie zagra w pucharach. Potwierdzeniem dobrego roku chłopaka z Jastrzębia – debiut w kadrze oraz występ na MŚ przeciwko Argentynie.
WOJCIECH SZCZĘSNY
ur. 18.04.1990
Juventus Turyn
Klasa sama w sobie. Jeden z najlepszych bramkarzy podczas trwającego mundialu. Choć Juventus ma ostatnio sporo kłopotów, tak w narodowym zespole 32-latek trzyma odpowiedni poziom. Udowodnił to także w czasie mistrzostw świata. Awans do 1/8 finału miał na sobie jego wyraźny stempel. W końcu nie tylko popisał się obroną dwóch rzutów karnych, ale także solidną postawą na linii bramkowej. Licząc występy na mistrzostwach świata Szczęsny w 20 spotkaniach obecnego sezonu zaliczył aż 10 czystych kont.
SEBASTIAN SZYMAŃSKI
ur. 10.05.1999 r.
Feyenoord Rotterdam
Rozpoczął treningi jako sześciolatek w klubie TOP 54 Biała Podlaska. W marcu 2013 roku został zawodnikiem Legii Warszawa. 31 maja 2019 roku podpisał pięcioletni kontrakt z Dynamem Moskwa. 9 listopada 2019 roku zdobył pierwszego gola dla rosyjskiego zespołu w wygranym 1:0 meczu z Rubinem Kazań. 22 lipca bieżącego roku został wypożyczony na rok do holenderskiego Feyenoordu Rotterdam, z klauzulą wykupienia piłkarza. W reprezentacji Polski seniorów zadebiutował 9 września 2019 roku w meczu z Austrią.
KAROL ŚWIDERSKI
23.01.1997
PAOK Saloniki/Charlotte FC
Na początku roku zamienił Grecję na Stany Zjednoczone i trzeba przyznać, że wyszło mu to na dobre. Za Oceanem imponuje formą, gdzie w 30 meczach zdobył 10 bramek i zanotował 4 asysty. W reprezentacji pod kadencją Czesława Michniewicza gra znacznie rzadziej niż u Paulo Sousy, co nie znaczy, że nie daje reprezentacji jakości. Wręcz przeciwnie. Gdy wchodzi na boisko, zawsze walczy na sto procent. To właśnie Świderski strzelił 2 z 3 goli w meczach z Walią – jedynymi wygranymi w Lidze Narodów przez biało-czerwonych.
NICOLA ZALEWSKI
ur. 23.01.2002
AS Roma
Urodził i wychował się we włoskim mieście Tivoli jako syn polskich emigrantów, którzy w 1989 roku przenieśli się z Łomży do Włoch i osiedlili się miejscowości Poli. Ma starszą siostrę Jesicę, mieszka w tej chwili w Rzymie, a jego piłkarskim idolem jest Daniele De Rossi. Od 2017 roku Nicola występował w młodzieżowych reprezentacjach Polski. We wrześniu ubiegłego roku zmarł jego ojciec Krzysztof, ale zdążył obejrzeć na żywo debiut syna w reprezentacji Polski seniorów w meczu z San Marino.
PIOTR ZIELIŃSKI
ur. 20.05.1994
SSC Napoli
Urodzony w Ząbkowicach Śląskich pomocnik uczestniczył w mistrzostwach świata w 2018 i 2022 roku oraz mistrzostwach Europy w 2016 i 2020 roku. Jego pierwszym trenerem był ojciec Bogusław, który grał w Orle Ząbkowice Śląskie i niemieckich drużynach amatorskich. W 2011 roku trafił z Zagłębia Lubin do Udinese Calcio, od 2016 roku zakłada koszulkę SSC Napoli. Jego drużyna jest liderem Serie A, o 8 punktów wyprzedza AC Milan. „Zielu” w 15 meczach strzelił trzy gole i dorzucił do nich pięć asyst.
Foto główne: PressFocus
