Podsumowanie minionej, choć jeszcze nie zakończonej, kolejki ligowej wypada rozpocząć od pochwał. Wprawdzie kibice nie wszystkich drużyn wychodzili ze stadionów zadowoleni, lecz „neutralni” sympatycy futbolu musieli być usatysfakcjonowani. W siedmiu potyczkach piłka aż 27 razy lądowała w siatce, co dało bardzo dobrą średnią 3,857 gola na jedno spotkanie! Wiem, że mogą pojawić się zarzuty, iż linia defensywna wielu zespołów przypominała faceta z anoreksją, lecz ja wolę radosny futbol niż chowanie się za betonowym murem.

Nie jest natomiast do śmiechu dwóm szkoleniowcom – Gino Lettieriemu i Kazimierzowi Moskalowi. Opiekun kieleckiej Korony w Zabrzu nie poznawał swoich zawodników i przyznał się publicznie, że do niektórych nazwisk za bardzo się przywiązał. Szkoda, że pobudkę zarządził tak późno, bo w pięciu ostatnich meczach ligowych „Scyzoryki” powiększyły swoje konto punktowe zaledwie o jedno „oczko”. Lettieri siedział na ławce rezerwowych zdruzgotany grą swoich podopiecznych i wyglądał jak ktoś, kto właśnie przeczytał swój nekrolog. Nie proponuję prezesowi klubu Krzysztofowi Zającowi poszukiwania nowego szkoleniowca, ale drużyna z Kielc potrzebuje wstrząsu. I to silnego, a nie tylko grożenia paluszkiem.

Nie zazdroszczę również trenerowi Łódzkiego Klubu Sportowego, Kazimierzowi Moskalowi. Jego zespół w niedzielę przegrał czwarty mecz z rzędu i chociaż stworzył z wicemistrzem Polski bardzo ciekawy spektakl, lecz marna to pociecha dla sympatyków beniaminka. Porażka to porażka, a wrażenie artystyczne ma znaczenie w takich dyscyplinach sportu jak łyżwiarstwo figurowe, czy gimnastyka artystyczna. Amerykanie mawiają, że porażka jest gorsza niż śmierć, albowiem z porażką musisz żyć. Atmosfera w szatni łodzian z pewnością jest przygnębiająca (oprócz punktów piłkarzom brakuje pieniędzy z tytułu premii meczowych) i tylko wytrawny przedsiębiorca pogrzebowy może czuć się jak w domu w takiej atmosferze.

Zaczęliśmy od pochwał i dzisiejsze rozważania zakończymy w optymistycznym tonie. Do równowagi powoli wraca mistrz Polski. Efektowna wygrana w Lubinie musiała zrobić wrażenie na bezstronnych obserwatorach. Trener Piasta Waldemar Fornalik po raz kolejny pokazał, jaką siłą jest kolektyw, a nie zlepek indywidualności. Wbrew wszelkim kłopotom i przeciwnościom losu drużyna z Gliwic odniosła trzecie zwycięstwo z rzędu. Ba, w trzech ostatnich potyczkach bramkarz „Piastunek” Frantiszek Plach ani razu nie wyciągał piłki z siatki. Liczymy już Słowakowi liczbę minut z czystym kontem i czekamy na śmiałka, który przerwie jego znakomitą serię.

 

Zobacz jeszcze: Kilka słów o przykręconym kurku finansowania Piasta Gliwice 

Bez rozgrzewki. Kurek przykręcony. Z przyczyn honorowych?

 

 

ZACHĘCAMY DO NABYWANIA ELEKTRONICZNYCH WYDAŃ CYFROWYCH

e-wydania „SPORTU” znajdziesz TUTAJ

 

Murapol, najlepsze miejsca na świecie I Kampania z Ambasadorem Andrzejem Bargielem