Wiem, że „elita” brzmi dumnie, ale nie ma się co obrażać na rzeczywistość. Każdy kraj ma taką arystokrację piłkarską, jaką sobie wychował. Co się za tym kryje, niechaj każdy dopowie sobie sam, ale w pierwszej kolejności powinien uwzględnić poziom szkolenia narybku.

Wróćmy jednak do Arki. Temu klubowi zaszkodziły sukcesy w postaci Pucharu Polski i Superpucharu (dwukrotnie). Po prostu zaciemniły one rzeczywistą wartość i potęgę zespołu. A wystarczy rzut oka na lokaty, jakie zespół z Trójmiasta zajmował w tabeli ekstraklasy. W sezonie 2016/17 cudem uniknął degradacji, a wyniki dwóch ostatnich potyczek gdynian do dzisiaj budzą niesmak. „Boska” ręka Rafała Siemaszki w meczu z chorzowskim Ruchem, dająca Arce remis oraz wyjazdowa wiktoria w Lubinie, gdy już na wiele dni przed rozpoczęciem tej batalii bez pudła wskazywano zwycięzcę. „Motywacja” kiboli Zagłębia wobec piłkarzy swojej drużyny też zrobiła swoje.

Kolejne sezony to też udział w konkursie „uda się albo się nie uda”, bo fakty są wymowne – powyżej 12. miejsca Arka nigdy nie podskoczyła. W poprzednich rozgrywkach bohaterskim strażakiem był Jacek Zieliński, teraz mozolnie budowana hacjenda może spłonąć na jego oczach.
Okoliczności straty goli przez jego zespół ocierają się o kryminał. Doświadczony szkoleniowiec sprawia teraz wrażenie konesera malarstwa, któremu zamiast obiecanego obrazu Rembrandta przysłano pocztówkę z wakacji.

Wygrani i przegrani. Od rozpędzonego Śląska, po małą siłę ognia!

Pomocnik Arki Michał Nalepa jest wściekły na siebie i kolegów z drużyny.

„Zachowujemy się jak dzieci we mgle, jakbyśmy pierwszy raz grali w piłkę – powiedział. – Na treningach widać, że nie jesteśmy przysłowiowymi ogórkami, tylko podczas spotkań nie jesteśmy w stanie tego pokazać. Znajdujemy się na dnie i musimy szybko się ogarnąć. Za kilka kolejek będzie już za późno”. Święte słowa, panie Michale.

Zespół z Gdyni nie jest jedynym w ekstraklasie, który razi nieporadnością. Aż zęby bolą, gdy widzi się, jak Korona Kielce traci bramki po stałych fragmentach gry, zwłaszcza… wrzutach z autu! W meczu z Legią w doliczonym czasie gry rzut z autu wykonywał obrońca gości Paweł Stolarski. Piłkę przedłużył głową Jose Kante, a pozostawiony bez opieki przed bramką Korony Walerian Gwilia dokonał egzekucji, pakując z bliska futbolówkę do siatki. Sędzia Mariusz Złotek nawet nie wznawiał gry ze środka boiska.

Z replayem mieliśmy do czynienia w niedzielę, gdy kielczanie gościli w Grodzie Kraka. W 35 minucie spotkania wracali się pod swoją bramkę z taką prędkością, że żółw mógłby przy nich pozować na Usaina Bolta. Zawodnicy Cracovii szybko wznowili grę rzutem z autu, Janusz Gol obsłużył Sergiu Hancę, a Rumun wykonał wyrok. Zamiast dwóch punktów we wspomnianych meczach, Korona została z pustymi rękami. Trener Gino Lettieri miał prawo rwać włosy z głowy. „Boli mnie, że tracimy bramki po takich samych błędach. Najgorsze jest to, że możemy dobierać ustawienie, rozmawiać z zawodnikami, a w trzecim meczu z rzędu tracimy punkty po golach ze stałych fragmentów gry” – powiedział załamany szkoleniowiec kielczan. Niestety, nie potrafię podpowiedzieć Lettieriemu, jaką kurację „odwykową” powinien zastosować wobec swoich podopiecznych. Nasuwa mi się tylko jedna refleksja – choćbyś nie wiem, jak mocno chłostał osła, nigdy nie stanie się on wierzchowcem wyścigowym.

 

ZACHĘCAMY DO NABYWANIA ELEKTRONICZNYCH WYDAŃ CYFROWYCH

e-wydania „SPORTU” znajdziesz TUTAJ

 

Murapol, najlepsze miejsca na świecie I Kampania z Ambasadorem Andrzejem Bargielem