Świętowałby sto lat

Życzeń niestety już mu nie złożymy, ale pamiętać będziemy o nim zawsze. Właśnie dzisiaj swoje setne urodziny obchodziłby trener Kazimierz Górski, którego nazwisko znają wszyscy fani piłki.


Na tę okazję nawet w sejmie postanowiono odsunąć na bok spory i przyjąć przez aklamację uchwałę upamiętniającą setne urodziny trenera Górskiego. Obchody tej rocznicy są organizowane wspólnie z Fundacją Kazimiera Górskiego, zaangażowało się w nie ministerstwo sportu, a nawet Poczta Polska z tej okazji – w nakładzie jednego miliona – wypuściła znaczek pocztowy z wizerunkiem urodzonego we Lwowie trenera.

Wielkie obchody

Ślad po „Sarence”, jak niegdyś nazywano drobnego skrzydłowego, znajdzie się również w Szkole Trenerów PZPN w Białej Podlaskiej, która będzie nosić imię Kazimierza Górskiego.

– To postać pomnikowa. Jest uznawany za pierwszego trenera Rzeczypospolitej, a jego nazwisko znane jest nie tylko w Polsce, lecz także na całym świecie. Miał niezwykłą umiejętność docierania do osób, z którymi współpracował. Wszystko co robił służyło promocji piłki nożnej i polskiego sportu, za co jesteśmy mu nie niezmiernie wdzięczni – wyrażał się ciepło Andrzej Kraśnicki, pełniący funkcję prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

O trenerze pamiętało także PKP Intercity, które w grudniu zeszłego roku uruchomiło połączenie kolejowe między Szczecinem a Rzeszowem, nadając mu nazwę „TLK Górski”, zgodnie zresztą z panującym tam schematem. Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie wydało pamiątkowy banknot i zorganizowało czasową wystawę, którą będzie można oglądać w najbliższych dniach. Zaangażować się w urodziny Kazimierza Górskiego postanowiła również ekstraklasa, która zadedykowała mu minioną 19. kolejkę – piłkarze wychodzili na rozgrzewki w okolicznościowych trykotach, a podczas transmisji pojawiały się okazjonalne grafiki. Kulminacyjnym momentem obchodów setnych urodzin trenera będzie gala zaplanowana na 24 kwietnia w Warszawie.

Grecja, „Orły”, igrzyska

Kariera Górskiego to wspomnienie odległych już czasów, które ze współczesną rzeczywistością mają już niewiele wspólnego. Legendarne „Orły Górskiego” święciły sukcesy w latach 70. ubiegłego stulecia, wywalczając jeden z najgłośniejszych sukcesów polskiego futbolu, jakim było zajęcie trzeciego miejsca na mistrzostwach świata w 1974 roku – powtórzone potem tylko przez selekcjonera Antoniego Piechniczka w 1982 roku. Kadra Górskiego sukcesy osiągała również na igrzyskach olimpijskich – w 1972 roku zdobywając złoto, a w 1976 srebro olimpijskie, najpierw pokonując Węgry, a potem ulegając Niemcom Wschodnim.


Czytaj jeszcze: Mamy ściągę dla selekcjonera

Pracując w piłce klubowej trener Górski najlepszy okres przeżywał po zakończeniu przygody selekcjonera, kiedy na przestrzeni kilkunastu lat zdobył liczne tytuły w Grecji, prowadząc chociażby tak znane marki jak Olympiakos czy Panathinaikos. W Polsce dwukrotnie stawał na podium prowadząc Legię Warszawa, ale nigdy nie zdobył krajowego mistrzostwa.

Na zachód, do Legii

Kazimierz Górski urodził się w polskim jeszcze Lwowie, w dzielnicy Bogdanówka, pochodził z robotniczej rodziny. W mieście leżącym obecnie na Ukrainie, doskonale pamiętają urodzonego tam trenera. Jego dom stał na ulicy Gródeckiej, do szkoły chodził na ulicę Sienkiewicza, potem na Chocimską, koniec końców zdobywając fach ślusarza. Jak to było w tamtych czasach, jego życie skomplikował wybuch II wojny światowej, choć Górski, jako młody wówczas piłkarz, uniknął powołania do sowieckiej armii, grając w powołanych przez Rosjan Spartaku i Dynamie. Z czasem rodzina Górskich wyemigrowała na zachód, nie chciała żyć w ZSRR, a „Sarenka” zaciągnął się do Wojska Polskiego, poprzez które trafił do Warszawy i do Legii. Jego karierę trochę zahamowała kontuzja, ale jako zawodnik „Wojskowych” – według dostępnych danych – zagrał w ekstraklasie 81 meczów, zdobywając 34 gole. Górski był także jednokrotnym reprezentantem Polski. To postać, która na trwała zapisała się w annałach nie tylko naszego futbolu.

KAZIMIERZ GÓRSKI

Data urodzenia: 2 marca 1921
Miejsce urodzenia: Lwów
Data śmierci: 23 maja 2006 (85 lat)
Miejsce śmierci: Warszawa
Kariera piłkarska: RKS Lwów (1936-39), Spartak Lwów (39-41), Garbarnia Lwów (41-43), Dynamo Lwów (44), Legia Warszawa (45-53)
Mecze w reprezentacji Polski:]1 mecz (26 czerwca 1948, 0:8 z Danią)
Kariera trenerska: Legia Warszawa (1952-54), Marymont Warszawa (54), Polska U-19 (55-59), Legia Warszawa (59-62), KS Lublinianka (63-64), Gwardia Warszawa (64-66), Polska (66), Polska U-21 (66-70), Polska (70-76), ŁKS Łódź (73), Panathinaikos (76-78), AGS Kastoria (78-80), Olympiakos (80-81), Legia Warszawa (81-82), Olympiakos (83), Ethnikos Pireus (83-85), Panathinaikos (85-86).
Sukcesy trenerskie: 3. miejsce mistrzostw świata (74), mistrzostwo olimpijskie (1972), wicemistrzostwo olimpijskie (76), mistrzostwo Grecji (77, 80, 81, 83, 86), Puchar Grecji (77, 80, 81, 86), Puchar Bałkanów (77)
Kariera poza boiskowa: wiceprezes PZPN (1987-91), Prezes PZPN (91-95)


Fot. TVP Sport