Trenerskie osobowości PlusLigi. Autorytet z Francji
W tym roku PlusLiga świętuje 20 lat istnienia. Od sezonu 2000/2001 rozgrywki o mistrzostwo Polski mężczyzn toczą się pod egidą Profesjonalnej Ligi Piłki Siatkowej, a obecnie Polskiej Ligi Siatkówki. Z tej okazji przypominamy kilka zagranicznych trenerskich, które prowadziły nasze zespoły.
Był francuskim odpowiednikiem kogoś, kim Andrea Gardini był we Włoszech. Wprawdzie ze swoją reprezentacją Philippe Blain nie osiągnął tylu sukcesów co Gardini, ale był siatkarzem wybitnym. Później postawił na karierę trenerską i szybko stał się jednym z najlepszych szkoleniowców w historii. Jego doświadczenie docenili m.in. działacze CEV i FIVB, w których pełnił rolę konsultanta.
W kadrze narodowej Blain wystąpił prawie 350 razy w latach 1980-1991. Dwukrotnie sięgał po medale mistrzostw Europy – w 1985 roku zdobył brąz, a w 1987 roku srebro. W 1986 roku, mimo iż Francuzi zajęli szóste miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu, został wybrany MVP tego turnieju.
Jeśli chodzi o karierę klubową, Blain występował jedynie w dwóch zespołach. Niemal całe życie grał w klubie ze swojego rodzinnego miasta – Montpellier UC. Ostatni sezon w karierze spędził we Włoszech, gdzie reprezentował barwy Piemonte Volley (obecnie Bre Banca Lanutti Cuneo).
Po zakończeniu kariery zawodniczej Philippe Blain postawił na karierę trenerską. I od razu został rzucony na głęboką wodę, bowiem został szkoleniowcem zespołu z Cuneo. We Włoszech spędził kolejne dwa lata, po czym postanowił wrócić do Francji.
Przez sześć lat prowadził AS Cannes, a przez rok Arago de Sete. W tym czasie sięgnął po mistrzostwo oraz dwa Puchary Francji. W 2001 roku rozpoczęła się jego trwająca 11 lat przygoda z reprezentacją Francji. Jako selekcjoner trójkolorowych doprowadził drużynę narodową do brązu mistrzostw świata w Argentynie, dwukrotnego wicemistrzostwa Europy oraz drugiego miejsca w Lidze Światowej.
Czytaj jeszcze: Przypisany do Polski
Philippe Blain w tym okresie wyrósł na autorytet trenerski i stał się szanowanym szkoleniowcem na całym świecie, który choć nie miał najwybitniejszych siatkarzy, to potrafił stworzyć drużynę na równi rywalizującą z potęgami tamtych czasów – Brazylią, Rosją czy Serbią.
Po ponad dekadzie spędzonej z kadrą Francji Blain powrócił do rodzinnego Montpellier i przez dwa sezony prowadził swoją dawną drużynę. W międzyczasie pojawiła się propozycja nie do odrzucenia. Jeden z jego najlepszych wychowanków – Stephane Antiga otrzymał propozycję prowadzenia polskiej kadry.
Z racji tego, iż jako trener był żółtodziobem, to postanowiono, że jego asystentem zostanie właśnie Blain. Nie trzeba przypominać, jaki był tego efekt. Francuski duet szkoleniowy poprowadził biało-czerwonych do tytułu mistrza świata podczas turnieju rozgrywanego w Polsce w 2014 r..
Z naszą reprezentacją Antiga i Blain współpracowali do 2016 r., ale po nieudanych igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro pożegnali się z kadrą.
Philippe Blain pozostał jednak w Polsce. Jeszcze przed igrzyskami podpisał roczny kontrakt z PGE Skrą Bełchatów. Obecność szkoleniowca tej klasy miała przywrócić bełchatowianom stracony przed laty tytuł mistrza Polski. PGE Skra walczyła jak lew, ale celu nie udało się osiągnąć.
Przeszkodą nie do przejścia okazała się ZAKSA Kędzierzyn-Koźle, z którą zespół z Bełchatowa przegrał zarówno w finale Pucharu Polski, jak i w batalii o złoto PlusLigi. Po roku spędzonym w najbardziej utytułowanym polskim klubie Philippe Blain postanowił się pożegnać i po raz kolejny skupić na pracy reprezentacyjnej.
Po przygodzie z kadrą Francji i Polski tym razem pracuje w Japonii, gdzie swoim głosem doradza sztabowi ekipy Kraju Kwitnącej Wiśni.
Michał Kalinowski
PHILIPPE BLAIN
ur. 20.05.1960 r. w Montpellier
Kariera trenerska: Piemonte Volley (1991-93), AS Cannes (1999-2000), Arago de Sete (2000-01), reprezentacja Francji (2001-2012), Montpellier UC (2013-15), reprezentacja Polski (asystent 2013-16), PGE Skra Bełchatów (2016-17), reprezentacja Japonii (asystent 2017-).
Sukcesy trenerskie: mistrzostwo świata (2014), wicemistrzostwo Europy (2003, 2009), brąz mistrzostw świata (2002), srebro Ligi Światowej (2006), brąz Pucharu Świata (2015), wicemistrzostwo Polski (2017).
Fot. Paweł Andrachewicz/Pressfcosus
