Trenerskie osobowości PlusLigi. Lozano dał się lubić
W tym roku PlusLiga świętuje 20 lat istnienia. Od sezonu 2000/01 rozgrywki o mistrzostwo Polski mężczyzn toczą się pod egidą Profesjonalnej Ligi Piłki Siatkowej, a obecnie Polskiej Ligi Siatkówki. Z tej okazji przypominamy kilka zagranicznych gwiazd trenerskich, które prowadziły nasze zespoły.
Gdyby przewertować karty historii polskiej siatkówki, chyba trudno byłoby znaleźć bardziej barwną trenerską postać niż mierzący 168 cm Argentyńczyk, dzięki któremu polska siatkówka wróciła na podium światowych imprez.
Raul Lozano związał się z Polską piętnaście lat temu i do dzisiaj wspomina ją z wielkim sentymentem. Podobnie jak Polscy kibice jego, bo tego sympatycznego szkoleniowca nie dało się nie lubić.
Raul Lozano swoją przygodę z siatkówką rozpoczynał jako zawodnik i grał na pozycji rozgrywającego. Z racji niskiego wzrostu nie osiągnął jednak spektakularnych sukcesów, więc postawił na karierę szkoleniową.
Rozpoczynał ją w rodzinnym mieście La Plata, by po kilku latach przenieść się do Buenos Aires. Argentyńskiego trenera wypatrzyli jednak Włosi i w 1987 r. zaprosili go do siebie. Lozano początkowo pracował w mniejszych klubach, jak Rex Pordenone czy Cadisa Salerno.
Ważnym epizodem w jego życiu było objęcie pierwszej reprezentacji – Hiszpanii, którą prowadził w latach 1994-97. Dzięki temu wypromował się jeszcze bardziej.
Następnie wrócił do Włoch, gdzie przez jeden sezon pracował w topowych klubach Włoch i Europy – Lube Banca Macerata i Sisleyu Treviso. W międzyczasie przez rok po raz drugi prowadził Hiszpanię oraz grecki Iraklis Saloniki.
Kolejny zwrot w życiu Raula Lozano nastąpił w 2005 roku, gdy objął posadę selekcjonera reprezentacji Polski. Już w pierwszym roku otarł się z biało-czerwonymi o podium Ligi Światowej i mistrzostw Europy.
Największy sukces w karierze osiągnął jednak rok później. Podczas mistrzostw świata w Japonii biało-czerwoni sięgnęli po srebrny medal, ulegając jedynie wielkiej Brazylii. Lozano stał się bohaterem wszystkich Polaków, choć przed turniejem duża część środowiska wieszała na nim psy, bowiem wymusił na związkowych władzach rozpoczęcie ligowych rozgrywek dopiero po mundialu, co spowodowało, że siatkarska ekstraklasa wystartowała w… grudniu.
– To były trudne, ale bardzo potrzebne rozmowy. Dużo dyskutowaliśmy, pracowaliśmy dla dobra polskiej siatkówki. I się udało. Dzięki temu Polska znowu jest na szczycie – wspominał po latach Lozano.
Czytaj jeszcze: Argentyńska precyzja
Argentyńczyk przetrwał na stanowisku selekcjonera do 2008 rok. Na igrzyskach w Pekinie Polakom nie udało się wejść do półfinału i na tym postanowiono zakończyć współpracę z Lozano. On sam po roku przerwy powrócił do Europy i został trenerem reprezentacji Niemiec.
W 2015 r. nastąpił jego wielki powrót do Polski – objął funkcję szkoleniowca Cerrad Czarnych Radom. W PlusLidze był tylko jeden sezon, bowiem w kolejnym roku stanął przed następnym wyzwaniem i objął reprezentację Iranu.
– W Polsce są świetne warunki do pracy, sprzyja temu przede wszystkim środowisko, które jest pozytywnie nastawione do siatkówki. W Radomiu miałem okazję pracować ze wspaniałymi ludźmi, z którymi stworzyliśmy zgrany sztab szkoleniowy. Kibice chcą przychodzić na mecze, siatkarze spotykają się z ogromną sympatią.
Fani jeździli za nami na praktycznie wszystkie mecze. Wszyscy w Polsce są bardzo chętni do pomocy – wspominał na odchodne. Raul Lozano pracował z reprezentacją Iranu w latach 2016-17, a w 2017 r. został selekcjonerem kadry Chin.
Michał Kalinowski
RAUL LOZANO
ur. 3.09.1965 r. w La Plata
Kariera trenerska: Estudiantes de La Plata (1974-78), Gimnasia y Esprima La Plata (1979-81), Obras de Sanitarias (1981-83), Ferro Oeste Buenos Aires (1983-87), Rex Pordenone (1987-88), Cedisa Salerno (1988-89), Olio Volley Spoleto (1990-91), Milan Volley (1991-94), reprezentacja Hiszpanii (1994-97 i 1999-2000), Lube Banca Macerata (1997-98 i 2003-05), Iveco Palermo (1998-2000), Sisley Treviso (2000-01), Iraklis Saloniki (2002-03), reprezentacja Polski (2005-08), reprezentacja Niemiec (2009-11), Cerrad Czarni Radom (2015-16), reprezentacja Iranu (2016-17), reprezentacja Chin (2017-).
Sukcesy trenerskie: wicemistrzostwo świata (2006), złoto Ligi Europejskiej (2009), klubowe mistrzostwo świata (1992), srebro Ligi Mistrzów (2001), Puchar CEV (1999), Puchar Europy Zdobywców Pucharów (1993), mistrzostwo Włoch (2001), wicemistrzostwo Włoch (1993, 1994), Superpuchar Włoch (2000), wicemistrzostwo Grecji (2003), Puchar Mistrzów Ameryki Południowej (1987), mistrzostwo Argentyny (1983, 1985, 1987), Puchar Argentyny (1982).
Fot. Łukasz Laskowski/Pressfocus
