Podsumowanie – Warta Poznań. Proza życia
Końcówka rundy i zarazem niezły początek kadencji najmłodszego ekstraklasowego trenera dał drużynie z Poznania nadzieję na utrzymanie.
My panowie jesteśmy fikcją literacką. Tymi słowami trener Piotr Tworek składał zawodnikom gratulacje za jedno ze zwycięstwo odniesione w poprzednim, niesamowitym dla Warty sezonie. Choć wydawało się, że najpierw nie ma prawa awansować do ekstraklasy, a potem – utrzymać się w niej, to zadziwiała i finiszowała na niesamowitym piątym miejscu, a przepustkę do europejskich pucharów przegrała ze Śląskiem Wrocław gorszym bilansem bezpośrednich spotkań.
Minionej jesieni Tworek już nie był niczym czarodziej. Mateuszowi Kuzimskiemu już nie wystarczało ćwierć sytuacji, by strzelić gola. Łukasz Trałka nie rządził tak w środku pola, za to doczekał się pierwszej w karierze czerwonej kartki i – jak sam deklarował – prawdopodobnie ostatniego występu przy Bułgarskiej w Poznaniu. Adrian Lis miał więcej kiksów niż spektakularnych parad. Fikcję literacką zastąpiła proza życia, baśń o „swojskiej bandzie” zakończyła się wraz z listopadowym zwolnieniem szkoleniowca.
A jeszcze na początku sezonu sen trwał – po 3 kolejkach „Zieloni” mieli na koncie 5 punktów, za remisy z pucharowiczami ze Szczecina i Wrocławia oraz profesorską deklasację 4:0 beniaminka z Łęcznej. Potem nastąpił krach – w kolejnych 11 meczach zespół zdobył ledwie 1 bramkę, notując serię 840 minut bez trafienia i kompromitując się m.in. w Pucharze Polski z trzecioligową Olimpią Grudziądz (0:2). Gdy 27 sierpnia Warta cieszyła się z gola z Jagiellonią Białystok trudno jej było przewidzieć, że na kolejnego przyjdzie jej czekać aż do 6 listopada.
Przełamanie nadeszło w Gliwicach, ale wygrana 1:0 z Piastem odniesiona została już bez Piotra Tworka, który za złą serię zapłacił posadą. Na jego miejsce namaszczony został Dawid Szulczek z II-ligowych Wigier Suwałki, ledwie 31-letni, najmłodszy w Polsce posiadacz licencji UEFA Pro i zarazem najmłodszy trener w ekstraklasie od czasów Artura Skowronka, z którym w przeszłości tworzył sztab w Suwałkach, Mielcu czy krakowskiej Wiśle.
Pod jego wodzą Warta wezbrała. Nadal traciła mało bramek – mniej aż od 12 drużyn – a w końcu zaczęła w miarę regularnie je zdobywać, choć obecny dorobek w postaci 14 goli jest skandaliczny i aż o 5 trafień mniejszy od innych maruderów tej kategorii, czyli Legii i Łęcznej.
W ostatnim „domowym” meczu w Grodzisku Wielkopolskim wreszcie zgarnęła pełną pulę, kosztem Śląska, w derbach postawiła się Lechowi, pechowo – po golach w doliczonym czasie gry – remisowała z Wisłą i Pogonią. Szulczek miał pomysł na każdy mecz, zmienił ustawienie na trójkę stoperów i wahadła, odblokował się napastnik Adam Zrelak. Drużynie brakowało tak wartościowego młodzieżowca, jakim wiosną był wypożyczony ze Szczecina Maciej Żurawski, a także klasowej „ósemki” w środku pola, o co zadbano już tej zimy, pozyskując Fina Niilo Maenpaę.
Utrzymanie to zadanie nie niemożliwe, ale jawiące się z dzisiejszej perspektywy jako jeszcze większy wyczyn niż piąte miejsce z poprzedniego sezonu – zwłaszcza jeśli trener Szulczek przekonuje, że trudno za kandydata do spadku uważać Legię. No to kogo tu gonić…?
Wojciech Chałupczak
PLUS
Robert Ivanov wręcz nie pasuje do tej drużyny. Wyróżniająca się postać całej ekstraklasy. Nie ma cienia przypadku w tym, że jest regularnie powoływany do reprezentacji Finlandii i wystawiany przeciw takim gwiazdom jak Mbappe czy Griezmann. Środkowy obrońca imponuje zwłaszcza z piłką przy nodze. Ma ciąg na bramkę, którego pozazdrościć mógłby niejeden ofensywny zawodnik.
MINUS
Milan Corryn i Mario Rodriguez. Jako przedstawiciele niezbyt licznej grupy obcokrajowców w szatni Warty, mieli dawać jakość i ciągnąć zespół w górę, a było odwrotnie. Hiszpan po poprzednim sezonie mocno obniżył loty i najchętniej by go pożegnano, zaś Belg imponujący miał tylko początek, gdy w Łęcznej strzelił 2 gole i zaliczył asystę.
STRZELCY (14): 5 – Zrelak, 2 – Corryn, Grzesik, 1 – Czyżycki, Ivanov, Kuzimski, Matuszewski; samobójcza – Frydrych (Wisła K.)
Fot. Paweł Jaskółka/PressFocus
